Hef lent i þessu líka.

Mínar innilegustu samúðar og baráttukveðjur til ykkar vegna þess sem þið standið í.

Bjó sjálf einu sinni í raðhúsalengju og það geri ég aldrei aftur.

þAÐ VAR AKKÚRAT SVONA SEM Í UPPLIFÐI VERU MÍNA ÞAR!  

Það voru hjón í einni íbúðinni sem réðu öllu með frekju og yfirgangi, aðrir íbúar voru fyrir löngu búnir að gefast upp til að halda friðinn.

Þessi hjón höfðu verið ein af þeim sem byggðu þetta raðhús á sínum tíma, eins og það gæfi þeim einhvern rétt yil að ráða yfir öðrum íbúum!

Sem dæmi um óforskömmuheitin þá var ég einu sinni með kaffiboð út á palli um miðjan dag og helv.. kellingin úðaði vatni yfir vegginn sem var á milli lóðanna á gestina. Henni líkaði augljóslega ekki að fólk væri að tala saman og eiga huggulega stund.

Annað dæmi: Kallinn hennar fór upp á þak og tók myndir af garðinum okkar, ég var ekki búin að bera á pallinn hjá mér og slá grasið í einhvern tíma. Sendi myndirnar til bróður míns fyrir austan og sagði að ég væri sóði og hvað hann ætlaði að gera við því!

Ég þekkti þetta fólk ekkert svo þau hafa þurft að hafa fyrir því að leita að bróður mínum.

Þarna bjó ég ein með aldraða foreldra mína, var í fullri vinnu og ég vissi aldrei á hverju ég átti von á þegar ég kom dauðþreytt heim úr erfiðri vinnu.

Það var annað hvort að flytja eða fara í mál.  Við kusum að flytja, það er ekki hægt að standa í svona ein gegn öllum.  Heimilið á að vera griðastaður, manns heilaga vé. 

Við þurftum að flytja út á land til að losna undan þeim. Fáir lofa einbýlið sem vert er.

 

Fengu 5.000 króna sekt fyrir að taka ekki til í garðinum